Als je tijdelijk teruggaat in loondienst

Gastblogger Bas de Meijer is fotograaf. Door omstandigheden koos hij ervoor een tijd terug te gaan in loondienst.

---

Freelancen is heerlijk, ik zou niet anders willen

De voordelen wegen op tegen de nadelen. Ruimschoots zelfs. Tot een jaar geleden kon ik me niet voorstellen dat ik in loondienst zou zijn. Over mijn lijk. En toch ben ik nu weer een loonslaaf. Al is het dan parttime. En ik ben er nu blij mee.

Helemaal nieuw is loondienst niet voor me. Voor ik fotograaf werd, werkte ik vijf jaar als constructeur voor een hefttruckfabrikant. Dat was niet mijn gelukkigste periode, maar echt verkeerd was het ook niet. De werkgever en ik pasten niet helemaal bij elkaar, vooral de werksfeer stond mij op een gegeven moment erg tegen. Dat nooit weer dus, dacht ik, nadat ik ontslagen was na een jaar ziek thuis te hebben gezeten.

Toch heb ik ook na die periode de nodige tijd in loondienst doorgebracht. Noodgedwongen, omdat het beginnen van een eigen bedrijf nou eenmaal tijd kost. En een netwerk nodig was, dat ik niet had.

Steeds weer liep ik bij het bedrijf waar ik in loondienst was tegen dezelfde beperkingen. De baas bepaalde wat en wanneer ik iets ging doen. Mijn tijdsindeling was geheel afhankelijk van mijn werk. Een sleur, iedere dag hetzelfde ritme. Ik kan er niet zo goed tegen.

Nee, dan freelancen. Ook hier ben ik niet geheel baas van mijn eigen tijd. Opdrachten dicteren doorgaans wanneer ik iets doe. Het grote verschil met loondienst is, dat ik veel meer invloed heb. Ik kan nee zeggen en in de meeste gevallen betekent dat niet dat je de opdrachtgever verliest.

Maar er is nog een groter voordeel voor mij; het leven is veel gevarieerder

Ik weet vaak niet van tevoren wat ik overmorgen ga doen. Daar moet je tegen kunnen. Ik vind het heerlijk. Daarvoor neem ik de rottige dingen als boekhouding bijhouden graag voor lief.

Naast fotograferen schrijf ik ook voor fotobladen. En al twee keer boden fotobladen mij een baan aan.

Allebei de keren heb ik bedankt, ik wilde blijven freelancen. In 2008 kreeg ik weer een aanbod. En dit keer heb ik toegehapt.

Min of meer gedwongen door de omstandigheden. Veel zal ik er niet over uitweiden, maar de tweede helft van 2008 was nogal heftig. Veel veranderingen en zorgen, die het freelancen niet makkelijk maakte. Mijn inkomsten gingen hard achteruit. De hoofdredacteur kende mijn omstandigheden en het blad had iemand nodig die wat taken op zich ging nemen in verband met een nieuwe structuur. Ik kon wel (financiële) rust gebruiken, zij personeel.

En dus toen was ik een tijd in loondienst. Naar tevredenheid ook.

Zeker, in het begin was het erg wennen. Weer forensen, driemaal in de week. Ik kon weliswaar thuiswerken, maar regelmaat kan zeker in het begin geen kwaad. De werkzaamheden lagen in mijn straatje, het netto salaris voor die drie dagen was meer dan ik per maand aan winst haalde. De andere dagen bleef ik gewoon fotograferen. Dat wilde ik ook niet opgeven.

In eerste instantie voelde het een beetje als een verlies, dat ik voor het grootste deel stopte met freelancen

Later ging dat gevoel over naar een verstandig besluit. Het is niet erg even een stap opzij te doen. Dat is niet per se een achteruitgang. Een baan hoef je ook niet tot je pensioen te houden.

Vooral dat laatste hielp mij over de drempel. Ik kon altijd weer stoppen. En ik wist toen al dat dat ruim voor mijn pensionering ging gebeuren. Al was het maar omdat ik toch meer zeggenschap wil hebben over mijn eigen tijd, ook al had ik veel vrijheden in mijn baan.

Ik heb lang getwijfeld voor ik weer een arbeidscontract ondertekende. Voor een tijd plukte ik er de vruchten van. De voordelen zijn tijdelijk groter dan de nadelen.

Ondertussen stippelde ik een hernieuwde carrière uit als fotograaf

Omdat ik niet meer continu bezig hoefde te zijn met opdrachten zien te vinden en alles aan te nemen, gaf me dat weer ruimte om na te denken wat ik wil in de fotografie.

Welke richting ga ik op? Waarom ben ik ook alweer fotograaf geworden? Wat drijft mij? Wat vind ik interessant? Vind ik het wel leuk?

Het zijn vragen waar je zo af en toe bij stil moet staan. Daar had ik met een baan de tijd voor. En toen de tijd rijp was, werd ik weer fulltime freelancer.

Ik werkte dit gastblog bij op 4 juli 2022. Ik plaatste het in februari 2009.
Nooit meer tips missen? Ontvang mijn nieuwsbrief.