Waarom je niet meer kunt reageren onder mijn blogs

Kunnen mensen een reactie achterlaten op jouw blog?

Op mijn blog kon dat. Tien jaar lang. En als ik iets al heel lang heb, of kan, of ben, of doe – zó lang, dat het vanzelfsprekend is geworden dat ik het heb, kan, ben of doe - … dan ga ik onderzoeken.

Leer ik er nog steeds van? Past het nog steeds bij de ik die ik geworden ben? Heb ik het nog nodig? Word ik er nog blij van? Levert het nog wat op?

Is het nog zinvol?

In juni 2016 zette ik daarom de reactiemogelijkheid uit onder mijn blog.

Dat lijkt een raar besluit voor een ondernemerscoach. Een reactie = toch netwerken = toch een potentiële klant = toch social = toch marketing?! Maar ik deed het niet zomaar. Dit waren mijn overwegingen:

1 De reacties op mijn blogs voegen weinig waarde toe

Ik ben graag met iedereen in gesprek. Ik reageer altijd op ALLES. Dat doe ik op Facebook, Twitter, LinkedIn, Instagram en via e-mail. En het viel me op, dat dit inmiddels de meest gebruikte kanalen van mijn lezers zijn, om mij te laten weten wat ze van mijn blog vinden of met mijn blog kunnen.

Slechts een zeer klein handjevol reageert op mijn site. Daarvan is 95% de door mij zeer gewaardeerde reactie "Heel herkenbaar, dit, Miranda!" Doch voor anderen voegt dit weinig waarde toe.  De overige 5% is spam, of een andere blogger die zichzelf promoot via mijn blog. 

Met het uitzetten van reacties op het blog sluit ik een van vele manieren af om met mij in contact te komen, namelijk de minst gebruikte manier. Het afsluiten is in lijn met wat ik zelf roep op deze site: kies de (marketing)acties die bij je passen en die je eeuwig kunt volhouden. Maak voor jezelf keuzes waar je online wel en niet wilt zijn.

Wel heb ik onder aan ieder blog de hartjes laten staan. Via de hartjes kun je me nog steeds laten weten dat je mijn blog waardeert. Je zou kunnen beargumenteren dat de hartjes ook geen noodzaak zijn op mijn site. Maar soms zie ik iemand binnen mijn directe omgeving op zo’n hartje klikken, en dan licht mijn hele gezicht op, op zo’n eenhoorns! regenbogen! kumbaya!-manier. Dus.

2 De reacties maken mijn site onrustig

Ik probeer mijn leven steeds zo eenvoudig mogelijk in te richten, met (daardoor volle aandacht voor) de mensen en het werk en de gebeurtenissen die me blij maken. Zo pak ik ook mijn website aan: zo inrichten dat die voor jou als bezoeker de best en prettigst mogelijke ervaring biedt, met zo min mogelijk ruis of afleiding. Zeker omdat ik bij veel mensen ook als "de focuscoach" bekend sta. En zo inrichten dat ik er zelf zo min mogelijk “frustratiewerk” aan heb. Dat al het werk dat ik in mijn site steek, draait om leuke dingen zoals nieuwe blogs, nieuwe diensten en Werkplek Woensdagen.

Daar hoort een rustig, goed leesbaar, functioneel en tegelijk plezierig webdesign bij.
De reacties maken de onderkant van mijn blog bijzonder onrustig - zo voelt dat tenminste voor mij.

Als ik dit in marketingtermen uitleg, dan wordt het dit. Voor een betere user experience ga je bij het aankleden van je website vooral uit van wat nodig is en niet van wat allemaal mogelijk is. Nodig voor de bezoeker, dus in dit geval voor jou. Een betere user experience wil zeggen: als bezoeker van mijn site, vind jij sneller wat je zoekt en op een intuïtieve manier. Dat maakt je gebruikerservaring een stuk plezieriger. Dat levert mij dan weer meer conversie op. En dat is uiteindelijk waarom je als ondernemer een website hebt: omdat je hoopt er klanten aan over te houden.

3 Meer nieuwsbriefinschrijvingen  

Ik heb van lezers begrepen dat ze graag op meer plekken tegen willen komen dat ze zich voor mijn nieuwsbrief kunnen inschrijven. Een inschrijfmogelijkheid staat onder al mijn blogs. Maar … dan moet je eerst langs de reageersectie scrollen. Nu hield ik laatst een enquête over mijn website - en ik heb daaruit begrepen dat mijn lezers niet al te veel (willen) scrollen, en dat ze dus geen idee hadden dat je je onder ieder blog kunt inschrijven.

4 De overwegingen van lezer Linda

Een van mijn vaste lezers is illustrator Linda van Erve. Het was haar opgevallen dat ik de reageersectie had uitgezet en ik vroeg haar hoe zij hier tegenaan keek. Zij schreef me onder meer:

“Wanneer ik een blogartikel lees, vind ik het veel leuker om het te delen dan erop te reageren. Delen gaat dan via Twitter, LinkedIn en Facebook. Dus deelknoppen onder een blog zijn heel handig. En dan tag ik de naam van degene van wie het artikel is.”

“Daarbij is helpen zichtbaar maken van anderen ook een prettige manier voor mij om zichtbaar te zijn op het internet. Soms lijkt sociale media een medium waarbij je heel stellig je mening moet delen en hier ben ik minder goed in. Een update delen gaat makkelijker dan een reactie plaatsen.”

“Van mensen die op een LinkedIn-update, Tweet of Facebookbericht reageren of er zelf een plaatsen, bekijk ik soms ook hun profiel. Andersom gebeurt ook. Via de reacties bij een blog zoek ik minder snel op wie wie is en wat doet.”

Herken je een van mijn overwegingen, als ondernemer met een website? Herken je iets in wat Linda schrijft, als lezer van andermans blogs? Ik hoor graag je reactie – mail me, schrijf me op Facebook of LinkedIn, of tweet me. :-)

Dit blog is op 2 augustus 2019 geüpdatet.