Als je opdrachtgever met een tariefverlaging aankomt

Soms lees ik op sociale media een opmerking als deze: Mijn opdrachtgever heeft mijn tarief met 10% verlaagd.

Hè?

Oké, wil iedereen zijn hand opsteken, die voor zichzelf is begonnen omdat hij graag anderen de baas over zich laat spelen? Niemand, vul ik in.

Toch accepteren veel beginnende zelfstandigen in de praktijk zo’n opgedrongen tariefverlaging

Vooral in sectoren als uitgeverijen en andere mediabedrijven, die veel samenwerken met journalisten, redacteuren, fotografen, illustratoren en vertalers.

Dat is denk ik deels de schuld van het woord ‘opdrachtgever’. Dat gebruik je om iemand aan te duiden die een klant van je is. Maar het woord opdrachtgever geeft een ander gevoel dan het woord klant. Zeg maar eens hardop: Mijn klant heeft mijn tarief met 10% verlaagd.

Belachelijk, denk je dan. Dat maakt de klant potverdorie toch niet uit. Die koopt iets of die koopt iets niet.

Een klant die in een winkel tegen de kassamedewerker zegt: Ik geef je voortaan nog maar 30 cent als ik hier een pak melk koop, die krijgt gewoon zijn pak melk niet mee.

De klant kan je wel vragen om 10% korting - maar jij bepaalt of je dat honoreert of niet

Je kent aan een opdrachtgever onbewust meer macht - over jezelf, je toekomst! - toe dan aan een klant. De eerste tip: zie voortaan je opdrachtgevers als je klanten. Noem ze ook zo. Daarmee maak je jezelf nog eens duidelijk: Ik ben eigen baas.

Een mededeling van je klant over een verlaging van je tarief is een voorstel, niet een feit. Het is een uitnodiging tot nieuwe onderhandelingen.

Allemaal heel mooi, maar in de praktijk is het slikken of stikken

Mijn klant piekert er niet over te onderhandelen.

Vraag jezelf dan af wat je gaat doen als je tarief-verlagende klant failliet gaat. Ga je weer op zoek naar een baan? Geef je je op bij bemiddelingsbureaus en opdrachtenwebsites waar de klant je hoopt in te zetten tegen een zo laag mogelijk tarief? Of ga je op zoek naar nieuwe klanten, die bereid zijn je tarief te betalen, net zo lang tot je agenda weer is volgeboekt?

En is het echt waar? Is het slikken of stikken? Dat weet je pas zeker, als je over de tariefverlaging een gesprek bent aangegaan.

Je opdrachtgever (je klant dus) brengt de tariefverlaging expres als een mededeling. Hij rekent erop, dat je deze ter kennisgeving aanneemt. Dat scheelt hem een hoop gedoe. Maar dat is uiteraard niet hetzelfde als dat hij je gráág ziet gaan, voor jou 10 anderen, als je het aandurft over zijn voorstel te onderhandelen.

Een aantal jaar geleden moest ik zelf zo’n gesprek aandurven

Mijn beste en best betalende klant kwam met een forse tariefverlaging aan.

Ik schreef eerst op wat ik tegen mijn hoofdredacteur wilde zeggen, om te voorkomen dat ik wat onsamenhangends zou stamelen. Ik nam als uitgangspunt dat ik graag voor haar wilde blijven werken tegen mijn eigen tarief én op dezelfde prettige wijze van samenwerken als voorheen. Het is niet nodig je onderdanig op te stellen, maar bel je boos op over de tariefverlaging en de manier waarop deze gecommuniceerd is, ja dan is je tariefverlaging al snel 100% in plaats van 10%.

Ten slotte sprak ik met mezelf af wat ik zou doen als mijn hoofdredacteur doof zou blijken voor mijn pleidooi. Je hoeft dan niet direct toedeledoki te roepen. Als journalist kun je bijvoorbeeld met je redacteur afspreken dat je voortaan alleen nog telefonische interviews houdt, zodat je de tariefverlaging compenseert met minder reistijd kwijt zijn. Zo houd je meer tijd over voor andere klanten.

Wat kun je je klant meegeven, als je contact opneemt over de tariefverlaging?

• Sinds je voor hem werkt, heb je alleen maar meer kennis en ervaring opgedaan

• Je bent goed ingevoerd in de materie en je hebt een netwerk opgebouwd

Dat alles heeft waarde voor je klant.

Kortom, je zou juist een hoger tarief kunnen vragen. 😉

Ik werkte dit blog bij op 5 juli 2022. Ik plaatste het in juli 2009.
Nooit meer tips missen? Ontvang mijn nieuwsbrief.