Waarom het oké is als je als ondernemer níet meedoet

‘Mag ik je vandaag mee uit lunchen nemen?’ vraag ik mijn broer.
Net op tijd zie ik dat autocorrect er lynchen van gemaakt heeft.

Je bent zuinig op je relaties

Je wilt beslist geen faux pas maken. Privé niet, maar ook zakelijk niet.

Dus als al je collega’s reels maken op Instagram, terwijl jouw innerlijke autocorrect Oh hell no! roept, dan leg je die het zwijgen op.

Want sommige dingen horen nu eenmaal bij het ondernemen. Toch?

Ja. Wat erbij hoort: je maakt omzet, je zoekt klanten, je biedt diensten aan. Maar hoe je dat invult, is geheel aan jou. En daarbij zijn een paar dingen belangrijker dan wat de rest doet.

Je energie bijvoorbeeld. Giet je je havermout in je kop Earl Grey van de stress als je om 9 uur ’s ochtends ergens vol pep en pit moet opdraven? Dan mag je gewoon beslissen dat je alleen nog maar afspraken maakt vanaf 10 uur. Beter voor iedereen.

Of wat dacht je van je kernwaarden, richtingaanwijzers voor hoe jij wilt zaken doen? Als jij integriteit hoog in het vaandel hebt, en een klant vraagt jou een website te maken door die van een concurrent te kopiëren, mag je de opdracht gerust weigeren.

Waarom is dat zo belangrijk?

Géén rekening houden met je energie en je kernwaarden is een kwaad in het kwadraat. Jij loopt erop leeg – en je relaties lijden eronder omdat ze hoe dan ook niet de beste versie van jou en je werk krijgen.

Maar als ik nee zeg, val ik negatief op. Zéker als ik de enige ben in een groep

Dat kan, maar dat hoeft niet. Geregeld is het zo, dat als jij nee zegt, een ander dat ook durft. Bleek je niet de enige, maar wel de moedigste.

Daarnaast kun je ervoor kiezen hoe je jouw nee laat zien. Je kunt een vuist maken, een daad stellen, omdat de zwaarte van het onderwerp daarom vraagt. Denk aan racisme, onrecht, misbruik.

Gaat het er meer om dat je op een andere manier naar een onderwerp kijkt, waarbij zowel jouw perspectief als die van de groep niemand schade berokkent? Dan kun je je nee zonder enige ophef meegeven.

Hoe doe je dat?

Een voorbeeld. Ik sta op een bijeenkomst met 30 andere coaches. Ik heb mijn jas aan, want we zijn aan het eind. Eén coach roept: ‘Laten we linken op LinkedIn’. Hij pakt zijn telefoon en legt ons een foefje uit: Find Nearby, waarmee we elkaar met z’n allen in één keer kunnen toevoegen. Oeh, handig! vindt de rest. Alsof ’t het rode boekje van Mao is, steekt iedereen als één man zijn mobiel in de lucht.

Behalve ik.

Ik wacht rustig tot de anderen klaar zijn met elkaar toevoegen en neem dan afscheid van de organisatoren van de bijeenkomst.

Ik had een goede reden om er niet aan mee te doen

Ik zie mijn netwerk als mijn sociaal kapitaal. Dat probeer ik zorgvuldig op te bouwen. Dat past bij hoe ik wil ondernemen.

Om dat zorgvuldig bouwen simpel – en dus werkbaar - te houden, heb ik de regel dat ik alleen contacten toevoeg, als we op z’n minst online of offline even wat met elkaar hebben uitgewisseld. Want waarom zou je mensen verzamelen in je balboekje, als je toch niet met ze gaat dansen?

Op deze bijeenkomst heb ik de meeste aanwezigen echter niet gesproken.

En nog iets: buiten de groep zorgt jouw nee voor een ja

Je klanten houden óók rekening met hun energie en hun kernwaarden. Hoe jij hiermee omgaat, vormt voor hen niet alleen een bron van inspiratie en aanmoediging, maar het kan ook net het laatste zetje zijn waardoor ze bij je aankloppen.

Zo. Tijd om te kijken of mijn broer zin heeft in lunch.

Meer lezen?

👉 Mijn wekelijkse MotivatieMails moedigen je aan vanaf de zijlijn. Geen funnel. Gewoon nuttig leesvoer.